Otopsiye Gerek Yok – Fatih KABA

[Vesaire]

Artık intihar dolu şiirler biriktiriyorum Kalemimde.
Her gece Seni seviyorum Diye başladığım şiirler;
Kendini suç’a gömüp Ölüm’e hazırlanıyorlar.
Dinamitleri kuşandı Kelimelerim Ve
Artık İntihar komandoları Harflerim.

Harfler gözlerimde dans edip,
Kalemimden kurşun gibi yağmalı üzerime.
Satır satır inmeli boğazıma!
Susmalı Bu gece!

Ölebilirim Bu gece! Hatta bilirim ne kelime ?
Öldürmeliyim kendimi Bu gece!
Asıp asıp Harflere kendimi ,
Celladıma zaman tanımamalıyım.
Bu gece Bitmeli..
Bu gece öyle bir bitmeli ki ; Sabah doğmamalı üzerime!
Üzerimden geçen sabah ezanı sesi,
Kulaklarımda hissedilmeli!
Hatta O okunan ilk Sela benim olmalı.
Hadi sıraya girin Beni katleden Şiirlerim!
Cenaze’mde ilk sırayı alabilirsiniz..

Üzerime serebilirsiniz göz nuru şiirlerimi,
Hani Küçük Kız’ım diye başladığım,
Yağmurları ile yüzünü yıkadığım ,
Gözleri ile Şehirler Kurduğum Şiirlerim vardı ya ?
İşte O şiirleri Gözlerime serpiştirin..

O’nlar benim Hayallerimdi!
Gün ışığında havalandırdığım , Sol dolabıma sakladığım Naftalin kokan Yüreğimdi.
O’nlar beni her gece üşüten!
Üşütürken ısıtandı..

Şimdi ana avrat sövüyorum!
Dikkat edin!
Küfür etmiyorum Ana avrat seni seviyorum diyorum Hala..
Edebim o kadar güçlü ki!
Söverken bile toz konduramadığım şiirler yazıyorum Sana.

Hadi ilk duanın aminin de
Zikrettiğiniz ilk dilekte!
Cenneti değil Cehennemi Bahşedin Bana!

Cehennem’ hak’tır Sol’uma..

Ulan Varya!
Ah ulan Varya.
Seni Vuracağım Bu gece!
Bu gece Kıracağım Kalemimi..

Öldüm Ulan.
Üşümekten!
Hadi Kaldırın Naaşımı!
Küflenmesin Gençliğim..