Kurtarmalarda Kurtaramaz – Kahraman TAZEOĞLU

[Vesaire]

Kurtarmalarda Kurtaramaz

Sana bir mezar sessizliği ile haykirıyorum.
Öyle matem, öyle hicran kokuyor ki sözlerin.
Sanki ecelin yikilmaz heykelini dilimle kırıyorum

Kaç defa uzatmak istedim ellerimi yüreğine,
Kaç defa vazgeçtim bir bilsen..

Bazen korkak bir cesaretle karsinda durup,
Bakişlarindaki ejdere meydan okumak istedim delice..

Bazen de gözünü aşk bürümüþ bir yeniçeri gibi ayaklanip bütün zindanlarda
Bütün darağaçlarinda cezalandirmak istedim seni..
Sebepsiz..

Bilmedin,
Bilmedin hiç birini ..

Her suskunluğum,
Keşke Celladına teslim etti niyetinde beni ..

Geceleri gerçeklik baltası sayısız inerken boğazıma
Gündüzler cenaze şenliğinde sürdürdü ayinini..

Kanadi kirik turna misali sürüklendim ölüm vadilerinde
Sana aç, sana kurak kaldi günlerce..

Ruhum
Hasret kargaları dolaşırken üzerimde haince..
Gönlümde kanamaya başlayan aşkın cesedini gömmeye yer aradım .
Unutulmuşlar ülkesinde..
Yer bulamayışimdandır
Seni unutamayışım..

Ahh kahro-lası kiyamadığım sevdiğim
Ahh yollarıma sevgi mayını döşeyen gül yüzlü düşmanim benim

Biter mi bende sen oldukça pişmanlşk nöbetleri,
Söner mi gölgemi tutuşturan yalnizlik..

Gizli çiğliklar bile içimden kovamaya yetmedi.
Sendeliği inan..
Bari birak içimden kopardığın kanli mısralar essin muamma ikliminde biraz

Bırak da yollar yıllar anlatsın vefasızlığını ..

Ben saklısız gülüşlere saklarken gözyaşlarımı
Kuytularda çaresizce bırakırken öksüz sevdami
Sen göremedin içimde Şahlanan garipliği

Bir kör edasıyla hüzün bataklığının balçığı oldum da an be an çektin dibe doğru beni
Hep bu yüzden takili kaldım hayat uçurumunda Cılız bir ümide
Ben sarsıldıkça sen döküldün içimden
Sen döküldükçe ben ağladim ..

Bulutlar bile gıpta etti damlalari döküşüme sonra ..
Sonra sağanak sağanak ağladi bana benzemek için..
Ama bilirsin ki kimse rakip olamaz sana dertte, kederde..

Çünkü yalniz,
Yalnız bana gülümser aşkla birlikte ölüm
Yalnız bana lanet eder solgun yüzüyle aynalar

Kinından çikıp savrulmuş nice keskin bakısın açtığı yaralar
Hala kanar içimde ..
Ve hala yanar,
Kalbimde şaklayan firak kirbacının izleri

Ben þimdi dilsizliðinde dökülmeyi özleyen kelimeler gibi
Akıntıya kapılmış kum tanesi gibi
Her an sessiz feryatların mahkûmuyum
Artik mahkemelerde kurtaramaz beni ..

Yıllanmış haykırışlarim bile imdat istedi
Adini bilmediğin Kahramanlardan..
Ve Sen çıktın karşıma yine
Çünkü bir sevgiydi bana gülerek uzattığın ..

Belki tırmalarken sol yanım yaralandı yeniden
şimdi kemiklerim bile yara döküyor inan,
Artık tabiplerde kurtaramaz beni..
Nafile bütün çabalar nafile şimdi..

Artik kurtarmalarda kurtaramaz beni ..
Artik kurtarmalarda kurtaramaz beni
Kurtaramaz beni..

Ahmet Selim & Kahraman TAZEOĞLU