İntizar – Kahraman TAZEOĞLU

[Vesaire]

Bekledim beklemenin masalarda yalnız kalındığı yerde telefonların bile çekmediği
kimseninbilmediği gözlerin görmediği yerde bekledim
biliyorum gelemezdim elimde bir kitap sensizliği anlatan sana verilmek için beklenen

sessizliğin ritmini tutarak bir şiir daha yazdım yokluğuna gelseydin biticekti herşey zeynebim

aşksan gitme benden tarih tuttum bu zülmüne bayrağımı yamadım aşkıma
gökten kanlı bi ateş yandığında şafakti atlılar gibi koştumm onlarca yıkılışla karşılaştım olmadığın yerlerde

yıkılışlardaki dünyay hükmeden kralların kanlı kılıçlarındaki lekeli damarları bana bıynumu eğmek düştü

celladımın nefret kusan ayaklarına sana
cenneti atın alınmış hayatlar sundum
gelmedin mericimin suları yağmalandı

Aşksan gitme benden zeynebim bilmiyodumm ağır imtihanların yüklüydü çığplıklarım kurtuluşun müjdesiydi
yanamasaydın diye yaktılar seni ölmüyeyim diye vurdular beni sana söyliyemediysem sevdamı
ellerine dokunamadıysam doğulu duygular yaşadığımdandır
hangi yerde beklemeliyimm sen olan bu yerde
anla artık başka birdünya düşlerim rüyamda intizar intizar