Bir Yolu Olmalı – Şahin SEVİM

[Vesaire]

İnce bir yel dokunsa dağlanan şu b/ağrıma
Geride bıraktığın sana dair ne varsa
Her zerremden silip atsa
Kimin esiridir ki yürek
En derininden bir vefasıza bağlıysa?
Kendi ciğerimden sürgün edilmiş nefesimle
Yaşamak yokluğunu soluk soluğa
Bilmediğini anlayamazsın ölmekten daha zor anla
Ya nedir
Şu damarlarımda sana dolaşan çoşkun kan?
Sevmenin
Tılsımı kaç papatya?
Kaç bez bağlanan bir ağaça?
Ah ömrümün hebası
Geçip gidiyorsun
Yüzümün ıslağında ki damlada
Avuçlarımda ki her duada
Hangi dünün kiriydik ki
Böyle günah kaldık birbirimize
Hiç bir yağmurda arınamadık
Yenildik her savaşta
Kaderimizin o değişmez yazgısında
Kara’nın hangi tonuyduk?
Birbirimize neden ağırdık bu kadar?
Neden ayrı neden ağrıydık artık

Boşluğun altı neresidir üstü neresi?
Hangi harf hangi mısra en iyi anlatır yokluğu?
Kaç köşelidir bu acı ?
Kalabalığın içinde yalnızlık dedikleri neresidir?
Yürek secde etmezse aşk dedikleri nedir?
Kör bir çoçuk nasıl tanır annesini?
Bir gül goncası
Nerden bilir açmanın vakti geldiğini
Nereden alır
Buram buram insanın içine işleyen kokusunu?

Neden geceleri bana harf harf düşer bu delilik?

Ah bir anlasan
Gelmeyeceğini bilmek bile son bir umuttur
Yalvarırım
Gel demiyorum bak sana
Gelme
Gelme de bana seni unuttur

Bir çıkar yolu olmalı
Yoksa nasıl taşıyacak bu küçüçük yürek bunca acıyı?

Şahin SEVİM