Vesaire
22 Şubat 2015, 10:18
Bir yokmuuuuş, bir varmışşşş.
Varlıklar yokluğundan,
yokluksa varlığından bir haber…
Öyle ki,
belirsiz bir zamanın z/amansızlığında
ilahi bir emir d/okunmuş toprağa
”kûn!..”
………
ol, demiş yaradan
ben sizin bilmediklerinizi bilirim, demiş
ve âdem’e ruhundan üflemiş
ve ona nesnelerin isimlerini öğretmiş
hadi demiş,secde edin âdem’e
o ayak diremiş
onu topraktan, beni ise ateşten yarattın
ben ondan üstünüm demiş
görünenden öte sen’i/cc görmemiş
zahire takılıp, mânâyı bilmemiş
arsızlığına sen’i/cc sebep eylemiş
beni sen azdırdın demiş.
ve lanetlenmiş…
âdemse, yaratılmışlığın verdiği hayretle olanları izlemiş
………..
karanlığın hikayesi burada bitmemiş
ki her şey tezadı ile daimmiş
cennet, aydınlıklar yurdu
cennet, kalbi aydın olanların yurdu…
………….
âdem’in kaburga kemiğinde bir sızı
ve ol demiş alemlerin rabbı
ol… ey âdem’in havva’sı…
……….
cennet’te âdem’e havva eşlik etmiş
havva âdem için cennetlerden bir cennetmiş
ve allah âdem’e seslenmiş
ey âdem! sen ve eşin cennette oturun,
dilediğiniz yerden yiyin ama şu ağaca yaklaşmayın.
yoksa ikiniz de zalimlerden olursunuz.
imtihan düşmüş cennet’e
imtihan düşmüş havva ve âdem’e…
ve şeytan’ın vesvesesiyle
ben size öğüt verenlerdenim deyince
yasak elmaya uzanmış eller
cennet titremiş
yapraklarla kapanmayı denemiş havva
yapraklarla kapanmayı denemiş âdem…
ve yine alemlerin rabbı seslenmiş
"ben size bu ağacı yasaklamadım mı?
ben size, şeytan sizin için açık bir düşmandır demedim mi?"
âdem pişmanlık denizinde,
havva’sı ile birlikte…
ve seslenmiş kelimelerin sahibi
bana öğrettiklerinle rabbim, demiş,
ki o’nun öğrettiğinden başkasını da bilmezmiş
sonra niyaz etmiş
"ey rabbimiz, nefsimize zulmettik.
eğer bizi affetmez, bize acımazsan
elbette ki hüsrana uğrayanlardan olacağız…”
ve
âdem âdemliğini yapmış, iblis ise iblisliğini
biri suçu nefsinde bulmuş, diğeriyse rabbinde….
ve akabinde
iblis ve insan, düşman olarak inmiş yeryüzüne…
Kübra BÜLBÜL
Varlıklar yokluğundan,
yokluksa varlığından bir haber…
Öyle ki,
belirsiz bir zamanın z/amansızlığında
ilahi bir emir d/okunmuş toprağa
”kûn!..”
………
ol, demiş yaradan
ben sizin bilmediklerinizi bilirim, demiş
ve âdem’e ruhundan üflemiş
ve ona nesnelerin isimlerini öğretmiş
hadi demiş,secde edin âdem’e
o ayak diremiş
onu topraktan, beni ise ateşten yarattın
ben ondan üstünüm demiş
görünenden öte sen’i/cc görmemiş
zahire takılıp, mânâyı bilmemiş
arsızlığına sen’i/cc sebep eylemiş
beni sen azdırdın demiş.
ve lanetlenmiş…
âdemse, yaratılmışlığın verdiği hayretle olanları izlemiş
………..
karanlığın hikayesi burada bitmemiş
ki her şey tezadı ile daimmiş
cennet, aydınlıklar yurdu
cennet, kalbi aydın olanların yurdu…
………….
âdem’in kaburga kemiğinde bir sızı
ve ol demiş alemlerin rabbı
ol… ey âdem’in havva’sı…
……….
cennet’te âdem’e havva eşlik etmiş
havva âdem için cennetlerden bir cennetmiş
ve allah âdem’e seslenmiş
ey âdem! sen ve eşin cennette oturun,
dilediğiniz yerden yiyin ama şu ağaca yaklaşmayın.
yoksa ikiniz de zalimlerden olursunuz.
imtihan düşmüş cennet’e
imtihan düşmüş havva ve âdem’e…
ve şeytan’ın vesvesesiyle
ben size öğüt verenlerdenim deyince
yasak elmaya uzanmış eller
cennet titremiş
yapraklarla kapanmayı denemiş havva
yapraklarla kapanmayı denemiş âdem…
ve yine alemlerin rabbı seslenmiş
"ben size bu ağacı yasaklamadım mı?
ben size, şeytan sizin için açık bir düşmandır demedim mi?"
âdem pişmanlık denizinde,
havva’sı ile birlikte…
ve seslenmiş kelimelerin sahibi
bana öğrettiklerinle rabbim, demiş,
ki o’nun öğrettiğinden başkasını da bilmezmiş
sonra niyaz etmiş
"ey rabbimiz, nefsimize zulmettik.
eğer bizi affetmez, bize acımazsan
elbette ki hüsrana uğrayanlardan olacağız…”
ve
âdem âdemliğini yapmış, iblis ise iblisliğini
biri suçu nefsinde bulmuş, diğeriyse rabbinde….
ve akabinde
iblis ve insan, düşman olarak inmiş yeryüzüne…
Kübra BÜLBÜL