Elvin – Doğan YÜCETAŞ

[Vesaire]

Yok Arasında Bir Özlemsin Elvin… .

Perdelerin ardındaki gülüşlerini saç etrafa Elvin
Yokmuş süsü vererek kana bulama gözyaşı kemiklerimi
Karanlıklardayım Elvin , yarını olmayan gecelerin ortasında
Gri menekşeler açıyor sokak aralarında
Özrü ömre bedel yağmurlar yağıyor şehrin kuytu semtlerine
Kuru bir ıslık kalıyor öpmediğin ıslak dudaklarımda
Yine öksüz yine kimsesiz kalıyorum Elvin
Bi habersin varlığımdan
Olmuyor işte olmuyor !
Pervasız onca harf bilinçaltımda birleşmeye hazırken,
günah diyor meçhul bir ses…
Tam şeddelenmişken adın sol’uma esresi üstüne karışıyor.
Vahiy gibi dört duvarda yankılanıyor kalbimin uğultuları
Odam sessiz sığınaklara bezeniyor
Kulağımda beliriyor hüzne çalan sesin
’’ Sev baştan. Elif , Lâm , Mîm "
Baştan sevsem, yani baştan sevsem sever misin beni Elvin ?
Keşkelerle muharebeye giriyor sözcüklerim
Belkilerim tükeniyor.
Acabalar galip çıkıyor bu savaştan Elvin.
Yol gözlemekten körelmiş gözlerime bakarmısın acaba.
Acaba tutarmısın sevda teri bulaşmamış , nasır bağlayan ellerimi .

Ardı sıra birbirini kovalayan saatlerde aradım ben seni Elvin.
Yelkovan olup akrep kovaladım.
Benzer saatlerde ,beni düşünüyor avuntusuyla yaşanmayacagını.
Ateşin suyla harlandırılamayacağını,
Aşkın yokluğundan maraz doğacağını anladım.
Yalnızlık yoğurmayı
Aşka mayalanmayı özledim Elvin.
Seni özledim.
Sesini,
Sessizliğini…
Bir kalbin hasreti var Elvin,
iki kalbin huzuru,mutluluğu
yarasız yarınları var…

Sensizliğin kaçı bilmiyorum
Kaldırımlar bile kaldıramıyor yokluğunu.
Saksılarda solan orkideler de cabası.
Hissettiklerimi konuşsaydın
Bugunü yanında yaşardım Elvin
Mateme boyama sevinçlerimi
Hayallerimin üstünü çizip hayatı zindan kılma bana
Şimdi iki kere düşün bir kere sev Elvin.
Bir kere …