“En çok ellerini seviyorum.”
 

“En çok ellerini seviyorum.”
“Neden yahu?”
“Çünkü çok güzeller, yumuşacık.”
Ve bir öpücük kondurur o narin parmak uçlarına…
*
Bir gün gelir, o narin parmakların arasına bir sigara yerleşir.
O güzel eller dudaklara yönelir,
Derin bir nefes çekilir.
“Gitmem.” diyen gidebilir.
Garipseme.
Heyecanla el ele adımlanan kaldırımlar,
Bir gün gelir, çekilmez kılınabilir.
“Üzmem.” diyen üzebilir.
Üzülme.
Yan yana iki çay bardağı gelir gözlerinin önüne,
Biri demli, biri açık.
Bir gün gelir, çayın biri soğur.
“Geleceğim.” diyen gelmeyebilir.
Bekleme.
Burnunun direği sızlar gülüşü akla gelince.
Bir gün gelir, gülmeyi unutursun.
“Unutamam.” diyen unutabilir.
Özleme.
*
Biri gelir, diğeri gider.
O narin eller kanar.
Yüreğin kırık, benliğin yerle yeksan…