Beyaz Bir Sayfadır Ölüm – Kahraman TAZEOĞLU

[Vesaire]

Beyaz Bir Sayfadır Ölüm

biliyorum

ölüm gibi devam ediyor gece
susamış bir yangını söndürerek kalbimde
çekiyorum körelmiş bir ateşin bayrağını
sesindeki çanların en yüksek kulesine

kapanıyor gecenin ağır kapısı
sonsuz mavi bir cam kırılıyor içimde

öpüyorum
öper gibi gözlerini son defa
ölüm gibi bir aşkın gözyaşlarını
Sen bu şiiri okurken
ben belki başka bir şehirde olurum.
Kötü geçen bir güzü
ve umutsuz bir aşkı anlatan
rüzgarla savrulan
kağıt parçalarına
yazılmış
dağıtılmamış
bildiriler gibi.
Uzun bir yolculuğa hazırlanan
yalnız bir yolculuğa.
Çünkü beyaz bir gemidir ölüm
siyah denizlerin hep
çağırdığı
batık bir gemi
sönmüş yıldızlar gibidir.
Yitik adreslere benzer
ölüm.
yanık otlar gibi.
Sen bu şiiri okurken
ben belki başka bir şehirde
ölürüm.