Çıkmaz bir sokağın ıssızlığında
Cebinde intiharlarla yürürken
Hiç mi aklına gelmedi sustukların?

Peki ya bir lunaparkın ürkütücü çığlıklarında
Gözlerin kan çanağına dönmüşken
Hiç mi saramadın yaralarını?

Haftalarca takılıp kalınan bir şarkıyım şimdi ben.
Hevesle dinlenip, gittikçe tükenen.
Kalbindeki sızı, hafızandaki boşluk
Seni çıkmaza çıkardığında
Yaşadıklarımız gözlerinin önünden geçsin.
Film şeridi misali.
İşte o zaman
Beni anla.

Elbet anılar doluşacak zihnine
Acısıyla, tatlısıyla…
“Gitmem” diyen sen,
Gideceksin.
Geride bıraktığın cam kırıklarını süpürürken ben halının altına
Kanasın için.
Bıraktığım boşluğu dolduramazsan eğer
Gözyaşların ıslatırken yanaklarını
Ben olmayacağım.
İşte o zaman sevgilim
Beni ağla.

Ben yazdıkLarımdan; Siz anladıkLarınızdan sorumLusunuz..