sosyofobik bir rahatsızlıktır yalnızlık
kronik bir acı..
sesimin ulaşamadığı yerlerden kendime bakar gibi yalnızım.
yetim çocukların lokanta camekanında dönen tavuklara daldığı gibi
doğuştan sağır bir adamın sesine olan hasreti gibi
bende düşlerime ne dokunabildim nede duyabildim içimin sesini..
bu yüzdendir ki;
sesim kendime işitilmeyen bir yorgunluk hissi verir.

intihar değil midir tanrım sevmek
bile bile bir uçurumdan atlamak mı gerekir ölmek için
şakağımızdan sıkılan;
"-kendine iyi bak" diyerek iyi dilek süsü verilmiş o son sözler
ve o günden sonra bir kez olsun bakmak için "kendimizi" yıllarca aradığımız yetmez mi,
bir yalnızlık ve bir tabut kadar küçük odalar içinde.
tanrım..
damardan aldığımız aşklarımız
turnikeler kopardığımız sevdalarımızda mı yetmez sana dokunmak için
illa ölmek mi gerekir sana, o’na ulaşmak için
vedalar işlenmiş içimize
düşşel sancılarla uyanan gözlerimiz
her seferinde başka bir şehrin peronlarından mı bakacak kendimize
daha ne kadar yüreğimde cesetler biriktirip şiirlerime istifleyeceğim
terso suratım hangi baharda hangi aşkın hangi mezarında ebediyete erecek
resimlerdeki o muallak bir ölüm trajedisi giyinmiş masum gülüşlerimiz,
daha ne kadar ayna kenarından her sabah traş olurken yüzümü parçalamama sebebiyet verecek
daha hangi şairin reçetesiyle bilmediğim bu şehrin sokaklarında nöbetçi eczane arayıp,
ömrümün acıyan yerleri için aşklar temin edeceğim.
gecenin boynuna sarılan gözlerim, göz kapankarı altında üşürken
gözüme değip içimi ısıtan yârimin bensizliği başka tenlerde öldürmesi ölmek değil midir tanrım

şimdi bırakın beni bana
o kadar soru var ki sorulacak
tanrıdan başka cevap verebilecek canlı tanımıyorum bu gezegende
hiç bir ç’ağrıma cevap vermese de
ben adım adım şizofreni bir gecenin koynunda ona emin adımlarla ilerliyorum.
son sûrat yaşıyorum bu günlerde hayatımı
devran dönüyor, dönüyor da
nasıl dönüyor birde bana sorun bunu
yarım kalan şiirlerime
kabus tehditi altındaki düşlerime
zemheri bir yalnızlık ablukası içindeki düşüncelerime
sorun işte !

madara oldum kendime
her seferinde..
duy artık susmaları mı sevgilim duy..
ayna karşısındaki bu mahçupluğum sen eserine !

gözlerin başka gözlerin iz düşümünde bir mayın gibi şimdi
tenine başka gözlerin değmesi düşüncelerime aksettiği vakit
hayalini bile kuramıyorum
aklıma seni getirdikçe infilak ediyorsun
kolumu bacağımı bulamıyorum..

aklıma seni getirdikçe infilak ediyorsun
kolumu bacağımı bulamıyorum..

Ben yazdıkLarımdan; Siz anladıkLarınızdan sorumLusunuz..