BENDEN SONRA MUTLULUK

yaşamak bir an içinde

şair oldum baktım her şey yazılmış

ressam oldum gördüm her yer çizilmiş

seyyah oldum sordum dünya gezilmiş

hiçbir yerde YENİ bulamadım ben

öğrendiklerimin çoğunu dinlediklerimden

bildiklerimin çoğunu düşündüklerimden

unuttuklarımın çoğunu yaşadıklarımdan

yazdıklarımın çoğunu unuttuklarımdan çıkardım.

en uzun hep kendimle konuştum

başkalarına hep kısa yazmak istedim

ne kendim dinledim ne başkaları

unutmayın ki yaşam öldüresiye güzel değildir

yalan ölümden daha çok yitirir yaşamı

saklamak düşürür ağır ağır

insanın düşeceği en alçak ortamı

sözden korkmak, korkup susmaktır

şairler şiirlerinde yaşamaz

ulu yalnızlıklarında düşünür

“yalnız seni sevdim, seni yaşadım”

nasıl bir sevgidir bu, bilmiyorlar ki!

“dün yine günümüz geçti beraber

ölürsem yazıktır sana kanmadan”

çok şey var, olmakla olmamak arasında

var oldum öyle anlar oldu ki

var olmamak içindim kimi zaman

insan bir sonuç değil bence

sürekli bir yaşamadır

kısaca; sonuç varsa o insandır

benim bahçem yoksuldu

iki dala bir yaprak düşerdi ağaçlarımdan

kuşlarım ödünç alırdı kanatlarını

işlerinden yorgun dönen arkadaşlarından

parçalar çıkarıyor kocaman romanlardan

deyimler, bulgular, şiirlerden dizeler…

doğa yenilenirken yinelenir

gene papatya, gene gül, gene kayısı

toplum yinelenirken yenilenir

yarısı dündedir, yarındadır öbür yarısı

sevmek noktalanmaz

o, noktadır

bilim gitmeli bilenden bilmeyene

varlıklı olmalı bilen

karanlığı delen ışıklar gibi

hep gülmeli öğreten

seninle ölmek varken

onunla yanlış yaşamak

ben her şeyi bileceğimi bilirdim de

seni unutmasını bileceğimi bilmezdim

ahmaklığa alınyazısı demek

alınyazısına bir ahmaklık çizgisi çizmektir

benim gücümdür bunları saran

bende bitmedikçe bende başlamayan

sakladığım sensin

yaklaşmak yarıyı geçtikten sonra başlar

eskisinin dışında yenisinin içinde

gelmesen önemli değil, gelsen önemli olurdu

gelmemen benim büyük yalnızlığımı doldurdu

yitirmek korkusunu göze almak

sevmeye eşit bir davranıştır

bir ev, küçülür, büyür öbür evlerle

oysa içinde ilk akla gelen yaşamaktır

yaşanılır diye düşünürken düşüncelerle

ölünür, beraber sevgilerle

büyümek en güçlü düşmesidir insanın doğadan

denizlerden geçerim, dosttan geçmem

değil onun iyiliğinden, fenalığından geçmem

onun yolundan değil, kendi yolumdan geçerim

dost yok biliyorum ama, aramaktan geçmem

anı yazmak ya da anlatmak

bir savaş sürerken

eski bir savaşı anlatmak gibi bir şeydir

Never look back...